W poprzednim moim poscie przedstawiłem rozwiązanie dla fenomenu grawitacyjnego znanego pod nazwa Anomalia Fly-by. Przedstawiony tam mechanizm przyspieszania ciała materialnego w momencie synchronizacji oscylacji Satelity i ciała centralnego nie jest przykładem jakiegoś egzotycznego zjawiska ale dotyczy ruchu wszystkich ciał materialnych,
innymi słowy ma charakter uniwersalny.
Jeśli tak, to musi to wplynac rowniez na sposób poruszania się planet w obrębie układu słonecznego. Oznacza to ze rozpowszechnione przekonanie o tym ze planety poruszają się po torach eliptycznych musi byc fałszywe.
Ponieważ prawa natury dzialaja tak samo niezależnie od tego czy mamy do czynienia ze sztucznym satelita czy tez z planeta to musimy przyjac ze planety w pobliżu Aphelu i Perihelu poruszają się po orbitach kołowych.
W efekcie powstaje orbita która nie jest elipsa ale przypomina bardziej przekrój przez jajo.
Juz Kepler przypuszczal ze ta jajowa forma jest typowa dla ruchu planet. Pomimo lat poszukiwań nie udało mu się znaleźć odpowiedniej formuly matematycznej i zrezygnowany przyjoł przybliżenie w formie elipsy.
Orbita planet składa się w takim układzie z dwoch odcinków o przebiegu kołowym w obrębie aphelium i perihelium oraz linii łaczacych bedacych w przybliżeniu wycinkiem elipsy.
Dla nas sa ważne szczególnie punkty przejścia z orbity eliptycznej na kołowa oraz z kołowaj na eliptyczna. W tych punktach następuje synchronizacja oscylacji przestrzeni emitowanych przez Słonce i planetę. W tych punktach obserwujemy taki sam efekt jak w przypadku Anomalii Fly-by polegający na raptownym wzroście predkosci satelity.
Przyrost predkosci możemy obliczyć na podstawie tego samego wzoru jak w przypadku Anomali Fly-by.
Δv²xyz = 10Π / Δa m r²
W przypadku Ziemi przyrost ten jest minimalny i trudny do zmierzenia ale zaznacza się w inny sposób, niestety w taki który dla wielu ludzi oznacza tragedie i smierc a mianowicie w formie wybuchów wulkanów i trzesien ziemi.
Zeby zrozumieć w jaki sposób to następuje musimy przypomnieć sobie schemat budowy Ziemi. W uproszczeni Ziemia składa się z trzech stref, stałej litosfery i płaszcza ziemskiego (tej jego czesci która ma charakter stały) płynnego jądra zewnętrzne i stałego jądra wewnętrzne.
Zgodnie z podanym poprzednio wzorem każda z tych stref reaguje w specyficzny dla niej sposób na efekt dodatkowego przyspieszenia w momencie synchronizacji oscylacji przestrzeni. W efekcie pojawia się roznica w predkosci z jaka porusza się zewnętrzny płaszcz ziemski i litosfera a stałym jadrem wewnętrznym. Zeby to lepiej zrozumieć proponuje porównanie tego procesu do olbrzymiej prasy hydraulicznej.
Stałe jadro wewnętrzne ulega mniejszemu przyspieszeniu (wskutek większej masy ) niz stała litosfera i stała czesc płaszcza ziemskiego i wywiera nacisk na płynna masę jadra zewnętrznego. Naciskana jakby przez olbrzymi tłok masa jadra zewnętrznego przekazuje to ciśnienie na polplastyczna masę płaszcza a następnie na stała litosferę. Największe ciśnienie oddzialywuje na obszar który w momencie synchronizacji znajduje się w kierunku przeciwnym do ruchu Ziemi.
Jeśli dotyczy to obszaru w którym juz poprzednio doszło do kumulacji napiec w skorupie ziemskiej to efekt ten działa jak zapalnik i dochodzi prawie ze natychmiastowo do trzesnien ziemi. Jeśli nie to musza uplynac dni lub nawet tygodnie zanim te napięcia moga się rozladowac.
W trakcie opuszczania orbity kołowej mamy do czynienia z podobnym mechanizmem z tym ze występuje tu zjawisko wyhamowania i litosfera jest mocniej wyhamowywana niz jadro wewnętrzne. W tym przypadku największe ciśnienie oddzialywuje na obszar znajdujący się w kierunku ruchu Ziemi po orbicie.
Spróbujmy przyjrzeć się temu zjawisku bardziej szczegółowo na przykładzie Ziemi.
Ponieważ orbita Ziemi jest prawie kołowa to punkty synchronizacji i desynchronizacji musza wystapic juz tygodnie przed i po osiagnieciu apogeum czy tez perigeum.
Najmniejsza odleglosc od Slonca wynosząca kolo 147,5 miliona km osiąga Ziemia w przybliżeniu 2 stycznia. Ten punkt jej orbity nazywamy perigeum. Największa odległosc występuje około 4 lipca. Ziemia znajduje się wtedy w apogeum.
Po analizie danych przyjąłem ze punkt synchronizacji i desynchronizacji w perigeum występuje na około 17 dni przed i po jego osiagnieciu. Zakładam tez ze na rozładowanie napięcia spowodowanego naciskiem stałego jadra litosfera potrzebuje około 10 dni. Jest to średnia wartosc co w przypadku pojedynczych trzesien nie wyklucza odstępstw od tej reguły.
Proponuje teraz przeanalizowac dane trzesien ziemi pod względem obecności opisanego przeze mnie mechanizmu ich powstawania. W tym celu wykorzystamy dane z poniższego linku w którym sa przedstawione największe trzęsienia ziemi ostatnich dwustu lat. Do analizy użyłem te trzęsienia których magnituda przekraczała 8 w skali Richtera.
http://www.seismologie.bgr.de/sdac/e...uakes_list.htm
Dla lepszego zrozumienia uwzglednilem tylko trzęsienia ziemi wystepujace w okresie w którym Ziemia znajduje się w perigeum. Dla apogeum punkt synchronizacji jest trudniejszy do określenia i musi się znajdować na około 40 do 55 dni przed i po apogeum.
Liczba porządkowa, Data wystąpienia, Siła trzęsienia w stopniach Richtera, 17 do 7 dni przed perigeum, 17 do 27 dni po perigeum.
01 12.05.2008 8,1 - -
02 28.03.2005 8,4 - -
03 26.12.2004 8,8 x -
04 26.01.2001 8,0 - x
05 22.05.1960 9,5 - -
06 15.08.1950 8,7 - -
07 20.12.1946 8,4 x -
08 07.12.1944 8,3 - -
09 26.12.1939 8,0 x -
10 25.01.1939 8,3 - x
11 15.01.1934 8,4 - -
12 02.03.1933 8,9 - -
13 22.05.1927 8,3 - -
14 01.09.1923 8,3 - -
15 16.12.1920 8,6 x -
16 21.10.1907 8,1 - -
17 17.08.1906 8,6 - -
18 18.04.1906 8,3 - -
19 31.01.1906 8,9 - x
20 04.04.1905 8,6 - -
21 31.01.1906 8,9 - x
22 04.04.1905 8,6 - -
23 12.06.1897 8,7 - -
24 27.08.1886 8,4 - -
25 24.12.1854 8,4 x -
------------------------5 4 Suma 9
Analizowany okres czasu 20 dni to jest 5,5 % dlugosci trwania roku.
Całkowita liczba trzesien Ziemi 25 z czego 9 wydarzyło się w analizowanym przez nas okresie czyli 10 dni przed i po synchronizacji lub desynchrinizacji oscylacji przestrzeni co odpowiada okolo 36% całkowitej liczby trzesien. Statystycznie rzecz biorąc oznacza to ze w podanym przeze mnie okresie trzęsienia ziemi zdarzają się 6,5 raza czesciej niz średnia dla całego roku.
Jeśli uwzględnimy Apogeum to stwierdzimy ze 70 do 75% trzesien ziemi spełnia podane przez nas uwarunkowanie. Oznacza to w praktyce ze wszystkie trzęsienia ziemi o sile większej niz 8 w skali Richtera maja swoja przyczynę w mechanizmie synchronizacji oscylacji przestrzeni w trakcie ruchu Ziemi po orbicie w okol Slonca.
Dla tych którzy maja zamiar spedzic swój urlop w sejsmicznie aktywnym obszarze w okresie calkowitego zaćmienia Slonca 22.07. 2009 zycze silnych nerwów i dużo szczescia.